Dankzij Carel Dolphijn konden we op tijd met onze vakantie starten met onze eigen camper. Op vrijdag 30 augustus hebben we de camper ingepakt en zijn we op weg gegaan richting Normandië. Onze eerste stop bij een camperplaats bij Abbenes, een keurige camperplaats bij een aardappelboer. Op zaterdag 31 augustus zijn we doorgereden tot Camping Pommiers des Trois Pays in Licques. Een mooie camping, die nog vol staat met overblijfselen uit de appelboomgaard, die hier ooit was. John raakte aan de praat met een Engels echtpaar met een Hobby-camper en daar hebben we een paar tips van gekregen, want we zijn natuurlijk nu voor het eerst echt met onze eigen camper op pad. En dat voelt goed, joh!
Het weer is redelijk goed, een graad of 20 en verder gereisd naar het havenstadje Dieppe. Hier zijn twee camperplaatsen, een op de boulevard en een net buiten het centrum. Wij kozen voor deze laatste plaats en hier is behoorlijk wat plaats voor campers (circa 50). ’s Nachts is het hier rustig en het voordeel is dat je zo in het leuke centrum van Dieppe bent. Er staan veel Engelse campers en het grappige is dat als je naast een Engelse camper staat, de deuren van de campers beide aan dezelfde kant zitten. Dit levert hele leuke contacten op en John was in zijn element, want die maakt graag een praatje met andere camperaars. Ook op deze camperplaats komt rond 8 uur in de ochtend de bakker luid toeterend langs. Ideaal! Dieppe is een van onze favoriete stadjes geworden: gezellige terrasjes, grote winkelstraat, mooie boulevard en lekkere restaurantjes. Hier viel ons ook het enorme hoogteverschil op in de stand van het water tussen eb en vloed.
Onze volgende bestemming was Camping Le Rivage in Yport. We mochten een plekje uitzoeken met al gevolg dat we een prachtig uitzicht hadden op de rotsen en het strand beneden. Vanaf de camping kun je zo naar beneden, naar het strand lopen, via een steil weggetje. Het sanitair was oud en stelde niet veel voor, maar gelukkig hebben we dat ook niet echt nodig. Het uitzicht was super.
Op aanraden van een Engels echtpaar reden we vervolgens naar Honfleur, via Pont de Normandie; een indrukwekkend brug. In Honfleur ligt aan de rand van het centrum ook een camperplaats, maar deze is een paar maatjes groter: 180 campers kunnen hier staan en je moet niet te laat komen, want dan is het vol. Ook zijn niet alle plaatsen met stroom, maar als je op tijd komt, kun je nog wel stroom krijgen en dit zit bij de prijs inbegrepen. Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot een aangename 31 graden en zijn we het stadje gaan bekijken. Heel druk en heel toeristisch en daardoor ook dure winkels en restaurants. Maar ook schattige steegjes en vakwerkhuisjes. Toch was het voor mij net even te druk en de hele camperplaats was tegen de avond afgeladen vol. Leuk om gezien te hebben, maar de volgende dag met piepende banden weer verder gereden.
We zijn rond lunchtijd gestopt bij een prachtige plek bij Longues sur Mer (Gold Beach tussen Arromanches en Port-au-Bessin), waar we naar beneden naar het strand konden lopen. Prachtige plek, met in zee nog de pontons (drijvende platforms waar in de tweede wereldoorlog de schepen konden aanmeren). Deze plek leek ons voor ’s nachts wat te verlaten, dus zijn we na een paar uur verder gereden richting de US begraafplaats bij Colleville aan Omaha Beach. We waren op tijd om mee te lopen met de rondleiding en waren zeer onder de indruk van de verhalen, en al die witte kruizen, overal waar je keek. De meeste met naam en sterfdatum, maar ook zovelen “known only to God”. Het geeft een beeld bij de tweede wereldoorlog en hoeveel mensen bij deze stranden zijn gestorven. En zoals onze gids al aangaf hoort er bij elk kruis een tragedie en een gebroken familie.
Nog steeds onder de indruk vertrokken we naar Camping Le Robinson, net buiten Colleville-sur-Mer. De plaatsen waren niet zo groot, dus het was even steken om tussen de caravans door de camper in een van de plaatsen te parkeren. John wil altijd graag in zee zwemmen en vanaf de camping konden we wandelen naar Omaha Beach, waar hij een duik kon nemen. Op dit strand zie je nog de tankvallen (grote betonnen kruizen, vaak met prikkeldraad, die het destijds onmogelijk maakten om met een tank het stand op te rijden). De camping beheerder maakte die avond zelf pizza’s en die waren heerlijk! We zijn ook nog bij Pointe du Hoc geweest, hier is in de tweede wereldoorlog zwaar gevochten, wat te zien is aan de vele kraters door granaten die te zien zijn in het landschap. Een beetje een regenachtig dagje, maar gelukkig knapte het weer steeds meer op. We kwamen uiteraard Kwikkie (kwikstaartje) weer tegen, maar ook een ander mooi-getekend vogeltje, die we later in ons vogelboek hebben opgezocht: het bleek een putter te zijn.
We hadden nu het doel naar Beauvoir te rijden, waar je voor € 9,90 24 uur mag staan (incl. stroom). Van hieruit kun je op de fiets naar Mont-Saint-Michel. Het laatste stukje reis je dan met de gratis bus. Leuk om een keer te hebben bekeken, al is het (uiteraard) erg toeristische. Wij waren er toen de meeste bezoekers weer huiswaarts keerden (rond 17 uur) en toen was het lekker rustig. We konden door de winkelstraat wandelen, maar ook langs de trappen en steegjes naast en langs de drukke winkelstraat en dat is eigenlijk nog leuker.
Op zaterdag 7 september zijn we een kijkje gaan nemen bij de Duitse begraafplaats in de buurt. Veel soberder als de Amerikaanse begraafplaats, maar even indrukwekkend. Velen waren niet ouder dan 19 of 20 jaar. Heel bizar. Om John even wat rust te gunnen, heb ik ook nog even in de camper gereden op weg naar Camping Village la Vallee in Houlgate met zowel een binnen- als buitenzwembad. Maar daar mag je met shorts niet in. Dus moest John op zoek naar een ouderwetse zwembroek, zonder pijpjes, zodat we toch een frisse duik in het zwembad konden nemen. Heerlijk! Weer leuke contacten met andere camperaars en overspoelt met tips voor leuke tripjes. Heel leuk hoe mensen reageren als je vertelt dat je voor ’t eerst met je eigen camper op pad bent!
Ons volgende doel was eigenlijk Etretat, maar daar zijn we uiteindelijk niet terecht gekomen, omdat we onderweg een bordje volgde met een camper er op en zo bij Cap ‘d Antifer kwamen, een stukje einde van de wereld bij een vuurtoren. We waren samen met een Duits echtpaar en konden wandelen langs de bunkers daar en hadden een mooi uitzicht over zee. Ik weet inmiddels ook hoe het voelt om schrikdraad aan te raken en vond het geen aanrader. Later kwam er nog een Vlaams stel bij ons staan en die kwamen meteen een praatje maken, omdat ze het wel eng vinden om ‘in het wild’ te staan. Meteen weer even een paar horror-verhalen gehoord over inbraken in en overvallen op campers, maar dat zetten we weer van ons af.
De volgende dag reden we naar Veules les Roses, naar Camping Les Mouettes en daar mochten we een plaatsje uitzoeken. Terwijl we over de camping liepen, zagen we een zelfde camper (Weinsberg, type Imperiale) als die wij hebben, dus John wilde graag hier naast gaan staan. Toen de eigenaren terug kwamen en wij op het plekje naast hun stonden, was het natuurlijk tijd om kennis met elkaar (en elkaars campers) te maken. Het werd een middagje kletsen en tips uitwisselen.
In het dorpje Veules les Roses was op woensdag een markt, die we bezocht hebben en waar we wat producten hebben gekocht om daarna verder te rijden naar Le Crotoy, waarvan gezegd wordt dat je er zeehonden kunt zien. Nou, dat kan, maar dan moet je wel een hele goede kijker hebben, want ze blijven een flink eind van de kust verwijderd en liggen op een zandbank. Met de videocamera waren ze niet te zien.
Deze camperplaats ligt aan de duinen, waardoor je zo het strand op loopt. Het werd eb en dan verandert de zee-inham in een wad. Maar binnen anderhalf uur is het weer vloed en gaan de kite-surfers weer aan de slag. Leuk om te zien.
Toen we richting Calais reden, hebben we ook nog een bezoek gebracht aan een kleine, Canadese begraafplaats. Ontzettend mooi onderhouden en ook weer indrukwekkend. In Calais ligt de camperplaats bij de haven, waar de grote ferry schepen langs varen van en naar Engeland. Mooi om te zien van zo dichtbij. Het was weer lekker weer en alle camperaars zaten buiten op stoeltjes in het zonnetje, ook wij.
Onze laatste stop was in Gent, Camping Blaarmeersen, waarvandaan je zo in de bus stapt en naar het centrum van Gent rijdt. Dineren bij ’t Helse Stoofke is een aanrader.
Links naar de vetgedrukte locaties in dit verslag:
Camping Pommier des Trois Pays (F)
American Cemetery Coleville sur Mer (F)
Camping Le Robinson, Colleville sur Mer (F)
CP Mont St. Michel / Beauvoir (F)
Camping Village la Vallee, Houlgate (F)
Geef een reactie